اقدامات خود را بومی سازی کنید

از آنجایی که Actions یک رابط مکالمه را ارائه می دهد، هنگام بومی سازی یک پروژه Actions نسبت به یک پروژه توسعه متوسط، موارد بیشتری وجود دارد که باید در نظر گرفته شود. بسیاری از مؤلفه‌های Action شما به ترجمه نیاز دارند، از جمله تنظیمات، منابع، مقاصد، انواع و درخواست‌ها.

برخی از اجزای یک Action به توجه خاصی نیاز دارند تا اطمینان حاصل شود که رابط مکالمه در زبان مقصد کار می کند. به عنوان مثال، عبارات آموزشی مورد استفاده برای فراخوانی مقاصد باید با مشورت با افراد بومی زبان مقصد ایجاد شوند، نه اینکه صرفاً عبارات ایجاد شده در زبان پیش فرض را به زبان مقصد ترجمه کنید.

Actions Builder و Actions SDK هر دو از بومی سازی Action شما پشتیبانی می کنند. هنگام بومی سازی یک پروژه Actions، دو گروه مجزا از موجودیت ها وجود دارد که به بومی سازی نیاز دارند: تنظیمات/منابع پروژه و اجزای مکالمه.

تنظیمات و منابع پروژه

تنظیمات پروژه شامل اطلاعاتی است که کاربران در فهرست دایرکتوری Action شما پیدا می‌کنند، مانند توضیحات کوتاه و طولانی از عملکرد Action شما.

منابع، تصاویر، فایل‌های صوتی و سایر رشته‌های پروژه هستند که نیاز به محلی‌سازی دارند، مانند تصاویر لوگو یا صدای ضبط‌شده که در درخواست‌ها استفاده می‌شوند.

بومی سازی تنظیمات و منابع پروژه فقط به ارائه نسخه های ترجمه شده تنظیمات/منابع از محلی اصلی به محلی جدید بستگی دارد.

اجزای مکالمه

بومی سازی اجزای مکالمه با ارائه یک ترجمه از محتوای موجود متفاوت است. هدف اصلی از بومی سازی یک مکالمه برای سایر مناطق، ارائه یک تجربه مکالمه ای است که طبیعی و شهودی به نظر برسد. مفهومی که بر اساس زمینه خاص زبان محلی و تکامل آن متفاوت است.

بخش‌های زیر ملاحظات مربوط به بومی‌سازی اهداف، انواع و اعلان‌ها را در پروژه Actions شما مورد بحث قرار می‌دهند.

مقاصد

Intent بیانگر خواسته یا نیاز کاربر است که Action شما می تواند برآورده کند. عبارات آموزشی که در یک intent ارائه می کنید به درک زبان طبیعی دستیار (NLU) کمک می کند تا تعیین کند کدام یک از مقاصد Action با آنچه کاربر درخواست می کند مطابقت دارد.

وقتی عبارات آموزشی را برای یک intent بومی سازی می کنید، به جای اینکه فقط عبارات موجود را ترجمه کنید، باید معنای intent را در نظر بگیرید و عبارات آموزشی را تعریف کنید که درخواست های بالقوه کاربر را در زبان مقصد بهتر بیان کند. میزان بیان زبان ها بر اساس چگونگی تأثیر بافت محلی بر تکامل زبان و دامنه عبارات موجود برای تعریف مفاهیم متفاوت است.

به عنوان مثال، یک تعامل مکالمه را در نظر بگیرید که در آن از کاربران می‌خواهید چیزی را که خوش شانس می‌دانند شناسایی کنند. در برزیل، این می تواند داشتن یک دیگ نمک در گوشه اتاق باشد. در ژاپن، کاربری که صبح عنکبوت می بیند خوش شانس است. در چین، کاربری که عدد 8 یا رنگ قرمز را می بیند ممکن است خود را خوش شانس بداند.

انواع

از انواع برای تعریف موجودیت هایی استفاده می شود که منطق کسب و کار شما باید آنها را مدیریت کند. به عنوان مثال، گزینه‌ها و تغییراتی در مواردی که کاربر سفارش می‌دهد. مترادف مقادیر نوع، Assistant NLU را در استخراج اطلاعات از آنچه کاربر می گوید موثرتر می کند. حتی یک مقدار ساده نوع yes باید مترادف هایی مانند yeah یا okay داشته باشد، زیرا ممکن است کاربر از کلمه دیگری برای تأیید استفاده کند.

هنگام بومی‌سازی مترادف‌ها برای مقادیر نوع، مهم است که زبان‌های مختلف را در نظر بگیرید که می‌توانند تعداد متفاوتی مترادف برای یک مفهوم داشته باشند، بسته به عواملی مانند تکامل زبان و فرهنگ محلی.

مثالی که به روشن شدن این موضوع کمک می کند مفهوم برف است. در انگلیسی تعداد انگشت شماری کلمه برای برف وجود دارد، از جمله flurry، blizzard، slush و پودر. در مقابل، خانواده زبان های سامی که در شمال اروپا صحبت می شود، بیش از 100 کلمه برای برف دارند.

هنگام بومی سازی یک نوع فرضی مانند برف دو نکته وجود دارد که باید در نظر بگیرید:

• تنوع کلمات : در یک مکالمه، یک گوینده سامی انتظار دارد که گزینه‌های متنوع‌تری برای بیان برف وجود داشته باشد، برخلاف کاربر انگلیسی.
• تخصصی شدن کلمات : برخی از عبارات موجود در یک زبان خاص ممکن است آنقدر خاص باشند که به عنوان بخشی از یک تجربه مکالمه مفید باشند. به عنوان مثال، کلمه سامی guoldu را در نظر بگیرید که به معنای "ابر برفی است که هنگام یخبندان سخت و بدون باد زیاد از زمین می‌وزد". در حالی که این عبارت از نظر فنی راهی برای نشان دادن یک نوع برف است، ممکن است برای کاربر سامی زبان Action شما کاربرد عملی نداشته باشد.

درخواست می کند

از دستورات برای راهنمایی کاربران از طریق مکالمه با Action شما استفاده می شود. اینها به کاربر اطلاع می‌دهند که Action شما چه کاری می‌تواند انجام دهد، و همچنین اطلاعات خاصی را که برای انجام درخواست‌هایش نیاز دارید، می‌خواهد.

هنگام بومی‌سازی اعلان‌ها، مهم است که زبان‌ها و فرهنگ‌های مختلف را در نظر بگیرید که می‌توانند انتظارات متفاوتی در مورد آنچه که یک «مکالمه خوب» است داشته باشند.

به عنوان مثال، زبان ژاپنی دارای یک سیستم گرامری گسترده برای بیان ادب و رسمی است که به سه سطح ادبی اصلی ترجمه می شود: kudaketa (شکل ساده)، teinei (شکل مودبانه ساده) و keigo (شکل مودبانه پیشرفته).

انتخاب فرم برای استفاده به عوامل مختلفی بستگی دارد که تعیین می‌کنند هر فرد باید از چه سطح رسمی در هنگام مخاطب قرار دادن فرد دیگری استفاده کند. برای محلی سازی ژاپنی اکشن شما، این به معنای دو چیز است:

• درک اینکه از چه سطحی برای خطاب به کاربران خود استفاده کنید.
• ارائه اعلان های محلی برای سطح (های) مورد نیاز رسمی.