No Storage Real Time Mode

Jeśli klienci zdecydują się korzystać z Bezpiecznego przeglądania Google w wersji 5 w trybie czasu rzeczywistego bez przechowywania danych, nie muszą utrzymywać żadnej trwałej lokalnej bazy danych. Klient nadal powinien jednak utrzymywać lokalną pamięć podręczną. Taka pamięć podręczna nie musi być przechowywana w pamięci trwałej i może zostać wyczyszczona w przypadku braku pamięci.

Gdy klient chce sprawdzić konkretny adres URL, zawsze łączy się z serwerem, aby przeprowadzić weryfikację. Ten tryb jest podobny do tego, który mogą wdrożyć klienci interfejsu Lookup API w wersji 4.

W porównaniu z trybem czasu rzeczywistego ten tryb może wykorzystywać większą przepustowość sieci, ale może być bardziej odpowiedni, jeśli klientowi trudno jest utrzymywać trwały stan lokalny.

Procedura sprawdzania adresów URL w czasie rzeczywistym bez lokalnej bazy danych

Ta procedura przyjmuje jeden adres URL u i zwraca SAFE lub UNSAFE.

1. Niech expressions będzie listą wyrażeń przyrostków/przedrostków wygenerowanych przez adres URL u.
2. Niech expressionHashes będzie listą, której elementami są skróty SHA256 poszczególnych wyrażeń w expressions.
3. Niech expressionHashPrefixes będzie listą, której elementami są pierwsze 4 bajty każdego hasza w expressionHashes.
4. Za każde expressionHashPrefix z expressionHashPrefixes:
   1. Wyszukaj expressionHashPrefix w pamięci podręcznej.
   2. Jeśli wpis z pamięci podręcznej zostanie znaleziony:
      1. Sprawdza, czy bieżący czas jest późniejszy niż czas wygaśnięcia.
      2. Jeśli jest większa:
         1. Usuń znaleziony wpis z pamięci podręcznej.
         2. Kontynuuj pętlę.
      3. Jeśli nie jest większa:
         1. Usuń to urządzenie expressionHashPrefix z konta expressionHashPrefixes.
         2. Sprawdź, czy odpowiedni pełny skrót w expressionHashes znajduje się w pozycji w pamięci podręcznej.
         3. Jeśli zostanie znaleziony, zwróć UNSAFE.
         4. Jeśli nie znajdziesz, kontynuuj pętlę.
   3. Jeśli nie znajdziesz wpisu w pamięci podręcznej, kontynuuj pętlę.
5. Wyślij expressionHashPrefixes na serwer Bezpiecznego przeglądania Google w wersji 5 za pomocą RPC SearchHashes lub metody REST hashes.search. Jeśli wystąpił błąd (w tym błędy sieci, błędy HTTP itp.), zwróć wartość SAFE. W przeciwnym razie niech odpowiedzią będzie response otrzymana z serwera SB, czyli lista pełnych skrótów wraz z informacjami pomocniczymi określającymi charakter zagrożenia (inżynieria społeczna, złośliwe oprogramowanie itp.) oraz czas wygaśnięcia pamięci podręcznej expiration.
6. Za każde fullHash z response:
   1. Wstaw fullHash do pamięci podręcznej lokalnej wraz z expiration.
7. Za każde fullHash z response:
   1. Niech isFound będzie wynikiem wyszukania fullHash w expressionHashes.
   2. Jeśli isFound ma wartość False, kontynuuj pętlę.
   3. Jeśli isFound ma wartość PRAWDA, zwraca UNSAFE.
8. Zwrot: SAFE.

Podobnie jak w przypadku trybu czasu rzeczywistego, ta procedura nie określa dokładnie, jak wysyłać prefiksy skrótów do serwera. Na przykład klient może wysłać wszystkie prefiksy expressionHashPrefixes w jednym żądaniu, ale może też wysłać każdy prefiks expressionHashPrefixes do serwera w osobnych żądaniach (być może równolegle). Klient może też wysyłać niepowiązane lub losowo wygenerowane prefiksy skrótów razem z prefiksami skrótów w expressionHashPrefixes, o ile liczba prefiksów skrótów wysyłanych w jednym żądaniu nie przekracza 30.